Kronos 3 (7)/2008

„Hamlet to natura praktycznie słaba – pisał o nim Hegel – to piękna, zwrócona ku sobie dusza, która nie umie zdobyć się na decyzję. To charakter melancholijny, rezonujący i hipochondryczny, i dlatego niezdolny do szybkiego, energicznego czynu. Zamiarem Szekspira było przedstawienie duszy, na którą nałożono obowiązek działania, do jakiego ona nie dorosła”. Czy taki był zamysł Szekspira? Czy chodziło mu o ukazanie pięknoducha znękanego niemocą podjęcia decyzji? Czy rzeczywiście Hamlet nie sprostał ani wezwaniu Ducha Ojca ani obyczajom epoki? To tylko stereotyp – odpowiada Schmitt.